Eylül 10, 2025

1999 Marmara Depremi’nin Acısı Hala Taze: Nail Erdinç’in Dramı

Düzce'de 17 Ağustos 1999 Marmara Depremi'nde eşi ve iki çocuğuyla birlikte enkazdan yaralı çıkan 64 yaşındaki Nail Erdinç, 16 yaşındaki oğlunu kaybetmenin acısını hala yüreğinde hissediyor. Sarsıntının getirdiği yıkım ve kayıplar, üzerinden yıllar geçmesine karşın tesirini sürdürmekte.

Düzce’de 17 Ağustos 1999 Marmara Depremi’nde eşi ve iki çocuğuyla enkazdan yaralı çıkarılan 64 yaşındaki Nail Erdinç, 16 yaşındaki oğlunu kaybetmenin acısını hala yüreğinde hissediyor.

17 Ağustos 1999’da saat 03.02’de meydana gelen, merkez üssü Kocaeli’nin Gölcük ilçesi, büyüklüğü 7,4 olan, Kocaeli, Yalova, Sakarya, İstanbul ve Düzce’de yıkım yaratan Marmara Depremi’nde yakınlarını kaybeden ailelerin acıları tazeliğini koruyor.

O yıllarda Bolu’nun ilçesi olan Düzce merkeze bağlı Köprübaşı Ömerfendi köyünde seyyar dondurmacılık yapan 64 yaşındaki Nail Erdinç, sarsıntıya eşi ve 3 çocuğuyla yaşadığı 4 katlı müstakil aile apartmanında yakalandı.

Sarsıntının tesiriyle altında dondurma imalathanesinin yer aldığı bina büsbütün yıkıldı. Sarsıntıda, en büyük oğlu 16 yaşındaki Ramazan Erdinç’i kaybeden baba Erdinç, eşi, kızı ve öteki oğluyla yakınları ve etraftakilerin yardımıyla enkazdan saatler sonra yaralı çıkarıldı.

“Ben canımı değil cananımı, eşimi ve çocuklarımı düşündüm”

Erdinç, AA muhabirine, binanın 3. katına zelzeleden 3,5 ay evvel taşındıklarını, o gece öbür aile üyeleri şimdi yerleşmediği için apartmanda kendilerinden öteki kişinin kalmadığını söyledi.

O gece yaşadıklarını anlatan Erdinç, şöyle devam etti:

“O gece dayanılmaz bir hava sıcaklığı vardı, camlar ve kapılar açıktı. Olağan rutin yaşantımız, akşam yattık. Saat 03.00 üzere küçük oğlumun ağlamasıyla uyandık. Bu niçin ağlıyor derken gümleme sesiyle birlikte 3 saniyede yerle bir olduk. Doğal ben fazla bir şey hatırlayamıyorum zira enkazdaydık. Biz çıkmadık, bizi çıkardılar. Hastaneye götürdüler lakin yavrularım nerede diye düşünüyordum. Ben canımı değil cananımı, eşimi ve çocuklarımı düşündüm. Birtakım arkadaşlar gelmiş kepçelerle fakat devamlı da artçılar olduğu için fazla yanaşamamışlar. Altta 4 tane var her an patlar yanabilir diye düşünmüşler. Kardeşim jeneratörü çalıştırmış. Jeneratörün sesinden bağırmalarımızı duyamamış. Sabah olunca bizi çıkarmışlar. Üzerimizde duvar varmış onu kıra kıra bizi çıkarmışlar.”

“Oğlumun yattığı mezarlık konutumuzun karşısında”

Erdinç, zelzelede büyük oğlunu kaybettiğini öğrenince dünyasının başına yıkıldığını lisana getirerek, “Yerle bir olduk, gözümüzü açtığımızda, meskenimiz, 4 otomobil, imalathane her şeyimizi kaybettik. Hepsinden öte evlat acısını Allah düşmanıma vermesin. Benim acım daha farklı, yuvam yıkılarak acıyı yaşadım.” dedi.

Zamanın hiçbir şeyi unutturmadığını anlatan Erdinç, şunları kaydetti:

“Oğlumun yattığı mezarlık konutumuzun karşısında zati. Bu ortadan geçen mühlet daha çok hasretini artırıyor. Akranlarına bakıyorsun 43, 44 yaşına gelmişler. ‘Benim oğlum da yaşasaydı bu türlü mi olacaktı’ diye düşünüyor insan. Benim arkadaşlarım torunlarını askere gönderdi. Ben de işte oğlumu bu türlü görünce içim yanıyor, parçalanıyor lakin ne yapayım. Hesaptaki değil nasipteki oluyor. Allah kullarını imtihana sokar kimisini malından kimisini de canından eksilterek. Biz de imtihana tutulduk, Allah şefaatinden bizi yoksun eylemesin inşallah.”

Kaynak: AA / Göksel Cüneyt İğde – Şimdiki

About The Author

trwin